يكبار دگر نسيم نوروز وزيد

دل‌ها به هوای روز نو باز تپيد

نوروز و بهار و بزم ياران خوش باد

در خاك وطن ، نه در ديار تبعيد --------

نوروز! خوش آمدی صفا آوردی!

غمزخم فراق را دوا آوردی

همراه تو باز اشك ما نيز دميد

بويی مگر از ميهن ما آوردی!-------

-بر سفره‌ی هفت سين نشستن نيكوست

هم سنبل و سيب و دود ِ كُندر خوشبوست

افسوس كه هر سفره كنارش خالی ست

از پاره دلی گمشده يا همدم و دوست --------

هر چند زمان بزم و نوش آمده است ،

بلبل به خروش و گل به جوش آمده است

، با چند بهار ، لاله‌ی خفته به خاك ،

نوروز كبود و لاله پوش آمده است! -------

-نوروز رسيد و ما همان در ديروز

در رزم نه بر دشمن شادی پيروز

اين غُصّه مرا كشت كه دور از ميهن

هر سال سر آمد و نيامد نوروز !--------

نوروز نُماد جاودان نوشدن است

تجديد جوانی جهان كهن است

زينها همه خوبتر كه هر نو شدنش

باز آور ِ نام پاك ايران من است --------

دلتنگ ز غربتيم و شادان باشيم

از آنكه درست عهد و پيمان باشيم

بادا كه چو نوروز رسد ديگر بار

با سفره‌ی هفت سين در ايران باشيم